มีใครบ้างไหมที่บางวันรู้สึกว่า “ไม่อยากอยู่คนเดียว” แต่ก็ไม่ได้อยากเริ่มต้นความสัมพันธ์จริงจังกับใครใหม่
ผมเองก็เป็นหนึ่งในนั้น จนวันหนึ่งได้ลองเปิดใจให้กับโลกของ ไซด์ไลน์ แล้วทุกอย่างก็เปลี่ยนไป
ตอนแรกยอมรับว่ารู้สึกเกร็ง ๆ เพราะไม่รู้ว่ามันจะออกมาเป็นแบบไหน
แต่พอได้ลองพูดคุยกับน้องในหมวด
ไซด์ไลน์ กลับรู้สึกเหมือนเจอ “ใครสักคน” ที่เข้าใจความเงียบของเรา
ไม่ต้องพูดเยอะ แค่ฟังกันก็รู้สึกดีแล้ว
เธอไม่ถามเรื่องอดีต ไม่ตัดสิน ไม่เปรียบเทียบ
กลับยิ้มและพูดเบา ๆ ว่า “เหนื่อยก็พักนะคะ เดี๋ยวหนูอยู่เป็นเพื่อนเอง”
แค่นั้นเลย… น้ำตาผมแทบจะไหล มันเป็นคำพูดง่าย ๆ แต่โคตรจริงใจ
การได้รู้จัก แฟนเช่า ทำให้ผมเข้าใจว่า
ความสัมพันธ์ไม่ได้วัดกันที่คำว่า “แฟน” หรือ “สถานะ”
แต่มันวัดกันที่ “ความรู้สึกในช่วงเวลาที่อยู่ด้วยกัน”
บางคนอาจมองว่ามันคือเรื่องซื้อขาย แต่ผมกลับมองว่ามันคือการแลกความอบอุ่น
ผมให้เวลา ส่วนเธอให้ความเข้าใจ — ไม่มีใครได้เปรียบ ไม่มีใครเสียเปรียบ
เราต่างแค่ต้องการที่พิงใจในช่วงเวลาหนึ่งของชีวิต
มีหลายคืนที่เรานั่งคุยกันยาว ๆ เรื่องงาน เรื่องความฝัน เรื่องอดีตที่เคยเจ็บ
บางครั้งเธอแค่หัวเราะ บางครั้งเธอก็เงียบฟังจนจบ
ผมจำได้ดีว่าเธอพูดว่า “ไม่ต้องเข้มแข็งตลอดเวลาก็ได้ พักบ้างก็ไม่ผิดนะ”
คำนั้นติดอยู่ในใจผมมาจนถึงวันนี้
ผมไม่รู้ว่าความสัมพันธ์แบบ แฟนเช่า จะเรียกว่าอะไร
แต่มันคือความจริงใจในช่วงเวลาหนึ่ง ที่ไม่ต้องอธิบายให้ใครเข้าใจ
บางครั้งแค่ได้มีคนที่อยู่ข้าง ๆ โดยไม่ต้องพูดคำว่า “รัก”
มันก็เพียงพอที่จะทำให้หัวใจเราเต้นแรงได้อีกครั้ง 💞
Show Posts
